Dziękujemy za odwiedzenie naszej witryny internetowej.
Ta strona jest przeznaczona wyłącznie dla personelu medycznego.

Une professionnelle de santé en train de travailler

jestem pracownikiem służby zdrowia

Un patient est au téléphone

Chcę uzyskać dostęp \ do witryny internetowej \ „dla pacjenta”

Dostęp

Przeszczep kanapkowy w chirurgii przedimplantacyjnej

Utracie zębów zawsze towarzyszy utrata kości wyrostka zębodołowego

Dlatego wszczepienie implantu często wymaga najpierw augmentacji w celu zwiększenia objętości kości. Istnieje wiele technik chirurgicznych, w tym przeszczep kanapkowy. Procedura i protokół postępowania.

 

 

Procedura przeszczepu kanapkowego

Ta technika chirurgiczna, opisana w piśmiennictwie w XX wieku, obejmuje zastosowanie autogennego lub heterogennego przeszczepu kostnego w obrębie odbudowywanego ubytku kostnego i jego przymocowanie śrubą do osteosyntezy.

 

Cel

Celem stosowania tej techniki jest odbudowa dostatecznej objętości kości wyrostka, aby możliwe było wprowadzenie implantów stomatologicznych, zgodnie z zasadą 5 mm, przy wykorzystaniu ustabilizowaniu bloczka kostnego.

Może to być bloczek pochodzenia autogennego (pobrany od tego samego pacjenta) albo heterogennego (pozyskany z innego źródła niż biorca: od innego człowieka, zwierzęcia lub materiał syntetyczny).

 

Zalety

  • Znaczne zwiększenie ilości kości,
  • Możliwość zwiększenia ilości kości w pionie i w poziomie.

 

Ograniczenia

  • Potrzebna zachowana kość dla umocowania przeszczepu,
  • Dłuższy czas zabiegu ze względu na czas potrzebny na dostosowanie bloczka.

Czynniki warunkujące powodzenie przeszczepów kanapkowych

Powodzenie przeszczepu kostnego zależy częściowo od zastosowanej techniki chirurgicznej, ale nie jest to jedyny czynnik, jaki należy uwzględnić. W przypadku przeszczepów kanapkowych obowiązują następujące etapy:

 

Przygotowanie miejsca biorczego

Miejsce biorcze to punkt, w którym rozpocznie się wgajanie przeszczepu. Musi tam występować krwawienie, tak aby przeszczep szybko został nasycony krwią.

Ten etap można przeprowadzić na różne sposoby, w tym poprzez:

  • Wykonanie małych otworów ostro zakończonym wiertłem,
  • Delikatne „zarysowanie” powierzchni tarczą do cięcia w celu lekkiej dekortykacji,
  • Płytkie nacięcia powierzchni kości tnącym dyskiem.

 

Adaptacja i przygotowanie przeszczepu kostnego

Gojenie przeszczepu kostnego zawsze przebiega poprzez powstanie sieci fibryny, która zapewnia dobrą stabilizację przeszczepu.

Osiągamy to poprzez powstanie nowych naczyń krwionośnych i integrację bloczka kostnego.

Trzy kluczowe etapy, warunkujące skuteczne przygotowanie, to:

  • Adaptacja przeszczepu do miejsca biorczego z użyciem dysku do cięcia kości. Ten etap można pominąć w przypadku wykorzystywania indywidualnego bloczka, przygotowanego na podstawie plików DICOM pochodzących od pacjenta,
  • Preparacja otworów dla śrub do osteosyntezy. Link to tutorial? Or integrated video?,
  • Preparacja wcięć dla główek śrub. Link to tutorial? Or integrated video?.

 

Zaszycie tkanek miękkich bez naprężeń

Stabilizacja przeszczepu wymaga obecności w miejscu biorczym dostatecznej ilości zachowanej kości.

Należy zwracać uwagę na przestrzenie między korzeniami, gdzie wprowadzamy śruby mocujące.

 

Protokół:

  • Rehydratacja bloczka przez 5 do 10 minut (0,9% chlorek sodu),
  • Otwarcie pola zabiegowego/ preparacja płata,
  • Adaptacja płytki do miejsca biorczego (szybkoobrotowy dysk do cięcia kości z chłodzeniem wodą),
    • Cel: jak najbliższy kontakt pomiędzy płytką a miejscem biorczym!
    • Zwracać uwagę na kąty przeszczepu!
  • Dekortykacja w miejscu biorczym (tarczą do cięcia) albo perforacja blaszki zbitej (wiertłem): skrzep krwi!
  • Ułożenie przeszczepu i wprowadzenie śruby do osteosyntezy,
  • Podcięcie okostnej (delikatne pociągnięcia skalpelem po wewnętrznej stronie płata): elastyczność tkanek miękkich,
  • Zszycie płata bez naprężeń: uwaga na obrzęk tkanek miękkich w trakcie zabiegu.

 

Zostać poinformowany

Formularz